Emoties zijn nooit veraf in bemiddeling

Als koppels beslissen om uit elkaar te gaan dan is dat emotioneel gekleurd. Bovendien bevindt het koppel zich bij een bemiddelaar die ze niet kennen en kan er in het begin enige onwennigheid zijn. Niet zelden zijn er zichtbare of onzichtbare emoties die het bemiddelingsproces (kunnen) bemoeilijken. Er vallen soms pijnlijke stiltes, niet zelden acht één van de partijen het moment gekomen om eens goed zijn/haar waarheid te zeggen, zijn er sarcastische opmerkingen, kwetsen mensen elkaar met vlijmscherpe bewoordingen en oordeelt één van de partners over de persoon of het gedrag van de andere.
 
Het gebeurt dat één van de twee letterlijk dichtklapt, geen woord kan uitbrengen, enkel nog kan wenen. Of er is een gedrag waarbij alles wordt ontweken, belangrijke en noodzakelijke beslissingen worden dan voor zich uit geschoven. Maar het kan natuurlijk ook dat de partners meteen terzake komen en trachten op een positieve manier tot een overeenkomst te komen.
Het is ook niet ‘niks’ om samen uit elkaar te halen wat ooit verbonden is geweest. Het graag zien en het graag gezien worden:  weg, vervaagd, ondergesneeuwd door een druk leven op het werk, met de kinderen en de sociale verplichtingen. 
Als bemiddelaar is het zaak om een defensieve houding om te buigen naar een gedeelde verantwoordelijkheid, om het wantrouwen te ontzenuwen en de dialoog te bevorderen. Om met pijnlijke momenten om te gaan, ze een plaats te geven, mensen uitnodigen om zich uit te spreken. Ook om te verbinden wat nog moet verbonden blijven, om de partners naar elkaar te doen luisteren; en dat is meer dan horen: wat wordt gezegd, wat wordt gewenst, wat wordt verlangd; en past dit, komt het uit, ziet de andere het zitten. Het is vaak een wikken en wegen in een proces van zaken duidelijk(er) maken om zo tot ‘hun’ oplossing en ‘hun’ overeenkomst en ‘hun’ afspraken te komen.

Een bemiddelaar kan bezig zijn met ‘de overeenkomst’ maken maar een ‘goede’ bemiddelaar onderscheidt zich onder meer door de bevraging, door de aandacht die hij aan hen geeft, door mensen die scheiden/uit elkaar gaan te helpen hun eigen oplossingen te bedenken, natuurlijk met informatie verstrekken en het schetsen van mogelijkheden. Maar een ‘goede’ bemiddelaar heeft ook oog voor het bevorderen van wederzijds begrip, het overbruggen van emotionele weerstanden, eigen belangen van de partners met elkaar te verbinden. Op zo’n manier wordt ook gewerkt aan het herstellen van het vertrouwen.

Scheiden, uit elkaar gaan, elk zijn/haar eigen weg gaan, vaak een nieuwe onbekende weg; is ‘werken’, het is zwemmen in een grote vijver, het is kopje onder gaan en weer boven komen; het is naar lucht happen en beetje bij beetje gaandeweg weer sterker worden. Het is groeien naar opnieuw een goed gevoel hebben, opnieuw zelfvertrouwen voelen. Het leven gaat door al is er een periode afgesloten… het leven kan alsnog mooi worden.
Dat je gescheiden bent betekent niet dat je mislukt bent in het leven. Je dromen zijn waardevol; dat waren ze gisteren en dat zijn ze vandaag en morgen ook!