Regelmatig komen koppels bij mij die in een rechtszaak zijn verwikkeld en strijd voeren om de kinderen, om de verblijfsregeling, om de onderhoudsbijdragen voor de kinderen, om de schoolkeuze, omdat ze geconfronteerd worden met een kind dat niet meer naar de andere partner wil gaan, enz. De koppels worden vaak door de Jeugdrechter gevraagd of ze bereid zijn middels bemiddeling tot een vergelijk te komen. Pas als er geen resultaat bij de bemiddelaar mogelijk is, zal de Jeugdrechter dan zijn/haar vonnis uitspreken.

Voor de partners is het bij de bemiddelaar dan erop en erover of samen tot een compromis komen. Een consensus hoort soms ook tot de mogelijkheden.  Doorgaans verloopt het eerste bemiddelingsgesprek de eerste minuten gespannen. Partners zien mekaar nu buiten de rechtbank, zitten aan dezelfde vierkante tafel met een man die ze (nog) niet kennen tenzij van de website, en ze willen beiden (in het beste geval) samen tot een overeenkomst komen. Het is dan ook zaak voor de partijen om op een positieve en constructieve wijze te ‘onderhandelen’. De bemiddelaar faciliteert dan de onderhandelingen en bemiddelt zodat partners tot een overeenkomst kunnen komen. In de meeste gevallen lukt de bemiddeling en wordt een overeenkomst getekend die dan door de bemiddelaar naar de Jeugdrechtbank wordt gezonden voor homologatie. Uiteraard heeft de rechter het laatste woord.

Het is aangenaam en deugddoend voor de bemiddelaar te horen dat de partners tevreden zijn met het bereikte resultaat, met een akkoord dat bij aanvang onhaalbaar leek, met de groeiende verstandhouding voor elkaars standpunten, met het wegvallen van principes en het in de plaats komen van redelijkheid. Maar nog belangrijker is dat de partners hun ouder-zijn tenvolle opnemen in het belang van de kinderen.

Vandaag ontving ik navolgende e-mail van een vader die gisteren met zijn partner voor ’t eerst bij me kwam. Na één uur gesprek was er overeenstemming bereikt wat eerder uitzonderlijk is, de afspraken werden door mij in een overeenkomst op papier gezet en naar hen gezonden voor akkoord. De vader die als eisende partij een vordering had ingesteld bij de rechtbank schreef me het volgende: “Eric, ik kan met de tekst van de overeenkomst akkoord gaan. Ik hou een goed gevoel over aan het gesprek dat we hadden. Het was verduidelijkend en in mensentaal. Bij deze dan ook dank voor uw tijd en inspanningen.

Geen bejubelen van de bemiddelaar, neen; wel een dikke pluim voor de partners die hun principes en eisen opzij konden zetten en samen keken naar het belang van het kind, naar hun houding en hoe het is kunnen worden wat het nu is. Op het einde van het gesprek is hun beider laatste zin zo veelzeggend: “We hopen dat dit het begin van een nieuwe start mag zijn. Door op deze manier met elkaar te praten word ik milder en kan ik zachtjes aan mijn verzet loslaten.”

Ouderschapsbemiddeling
Tags: 
Kinderen, Communicatie, Ouderschap, Onderhoudsgeld, Wijzigen verblijfsregeling
Categorie: 
Bel of mail voor een afspraak om u te begeleiden om tot een oplossing te komen

Getuigenissen