Ouderverstoting? Niet respecteren van verblijfsregeling is gewelddaad

Ouderverstoting: reeds eerder schreef ik hierover. Het kabinet van Justitie heeft in dit verband in november 2015 een belangrijke mededeling gedaan: het niet respecteren van een verblijfsregeling, en dus het niet meegeven van een kind aan de andere ouder, wordt gelijkgesteld met het begrip ‘partnergeweld’. Dit betekent dat het niet naleven van de verblijfsregeling als een misdrijf wordt gecatalogeerd en dus als een gewelddaad.

Een nieuwe visie van de behandeling van het niet naleven van het omgangsrecht met kinderen bij scheiding van ouders.
De mededeling van het kabinet is niet mis te verstaan en klinkt als muziek in de oren van ouders die nu worden geconfronteerd met het niet naleven van het omgangsrecht. Want vergis je niet, er zijn nogal wat ouders die aanlopen tegen onrecht. Of het nu op papier staat of niet, sommige ouders lappen de met vonnis bekrachtigde verblijfsregeling aan hun laars. Met deze nieuwe visie van het Ministerie van Justitie is het best tweemaal nadenken. Want zo luidt de boodschap van het kabinet:

"De Minister van Justitie heeft de richtlijnen  -opgenomen in COL 4/2006-  die bindend zijn voor alle parketmagistraten, herzien. In de nieuwe richtlijnen wordt uitgebreid aandacht besteed aan de ernstige gevolgen die de niet-afgifte van een kind kan hebben. Tegelijk wordt beklemtoond dat het niet-afgeven van een kind een inbreuk vormt op het recht van het kind om een persoonlijke relaties te onderhouden met één van zijn ouders.
Voortaan zal het misdrijf van niet-afgifte van een kind onder het begrip ‘partnergeweld’ worden gecatalogeerd. Deze misdrijven zullen dus met dezelfde ernst behandeld worden als de andere gewelddaden, maar waarbij men rekening moet houden met het specifieke karakter ervan. Een automatische link wordt ook voorzien met de jeugdbescherming (melding van ‘minderjarige in verontrustende situatie’)."

Ouderverstoting houdt in dat een kind één van de ouders verstoot zonder enige geldige reden.
De term ouderverstoting impliceert dat de afwijzing grotendeels te wijten is aan de beïnvloeding van de begunstigde ouder en dat er geen misbruik of verwaarlozing aan de kant van de afgewezen ouder is.
Met uitzondering van enkelen, gaan kinderen de favoriete ouder steunen en verwerpen ze de benadeelde ouder ondanks een nagenoeg vlekkeloos ouderschap.
De zaden van ontvreemding kiemen snel, dus is het belangrijk dat kinderen (die tekenen vertonen van vervreemding) snel toegang krijgen tot counseling met beide ouders.

De meeste onderzoekers zijn het er over eens dat afgewezen ouders en hun vervreemde kinderen, vooral bij gevallen van ernstige vervreemding, minder kans hebben om opnieuw een band aan te gaan als de vervreemding blijft verder duren. Immers slechts in 40% van de gevallen wordt het contact hersteld.
Het is aangetoond dat traditionele therapie van geen nut is bij ouderverstoting. Vanwege de aard van de ouderlijke vervreemding is de meest effectieve en veelbelovende aanpak het intensief herenigen van de verstoten ouder met het kind. 

Twee filmpjes die illustratief aantonen wat ouderverstoting is, vind je via twee blogartikels:

Een beklijvende kortfim en een kippenvel-verhaal over ouderverstoting.

Blijf niet met vragen zitten, maar maak een afspraak: via telefoon 03 535 30 01 of via contact