Welke school kiezen als vader en moeder elk aan de andere kant van Antwerpen wonen. Niet zozeer de kilometers zijn bepalend maar de tijd die het neemt om de afstand af te leggen.  Maar ook hoe de praktische moeilijkheden qua opvang en begeleiding van het kind regelen? Bijkomend, is het nog wel mogelijk om verblijfs-co-ouderschap vol te houden? 

Na scheiding het belang van het kind (willen) zien

In een open gesprek met de ouders werd er van gedachten gewisseld, kwamen mogelijkheden en onmogelijkheden ter sprake, werd er gewikt en gewogen want de huidige verblijfsregeling komt in het gedrang. Wat leeft er dan bij vader en moeder, welke verlangens spelen en welke zekerheden worden onzekerheden? En: waar is het belang van het kind?
Een warm verhaal van twee ouders die het beste willen voor hun kind, die samen zoekende zijn naar de best mogelijke oplossing. Ik had als bemiddelaar ook een deugddoend en verhelderend gesprek met het  kind dat in september de overstap maakt naar het middelbaar onderwijs.

Samen een school kiezen nà de echtscheiding

Het is niet anders dan anders, vanaf april komen de aanvragen van ouders bij me binnen; ouders die er samen niet uit geraken met de schoolkeuze voor hun kind. Hierover schreef ik al enkele blogartikels (zie deze link) maar graag deel ik de ervaring van een bemiddeling met ouders die volop het belang van het kind lieten primeren en zichzelf wegcijferden. Hetgeen echter niet betekende dat het kind kiest en beslist.

Vader en  moeder wonen 28 km uit elkaar. De school bevindt zich voor de moeder op 2 km van haar huidige woonplaats, voor de vader op 35 km. Rekening houdend met de Antwerpse Ring en met de locatie van de school, zit het kind de week dat het bij papa verblijft, per rit heen en terug, gemiddeld twee uur  met vader in de auto. En dit dus week om week, gelet de verblijfs-co-ouderschap-regeling: in totaal tijd per week 10 u in de auto.
Maar voor vader dus ’s morgens heen en terug, en ’s namiddags heen en terug: in totaal dus 4 u autorit/dag in de week dat het kind bij hem verblijft. Totaal aantal km per week: 700 km.
Bijkomend gegeven: zowel vader als moeder hebben een werkregime in een shift ‘vroege’ en ‘late’. En dus ook voor de moeder niet evident om te zorgen voor een opvang van het kind.
Vraagstelling 1: waar in welke school zal het kind de volgende zes jaar schoolgaan?
Vraagstelling 2: welke impact heeft dit voor de verblijfsregeling?
Vraagstelling 3: wat betekent dit voor vader en moeder?
Vraagstelling 4: moet het kind de beslissing van vader en moeder ‘ondergaan’?
Het zou een mooie case zijn voor een examen van 'bemiddelaars in spe'. Maar het is wel levensecht, zo uit het leven gegrepen.

De verblijfsco-ouderschapregeling wordt opgegeven!

Vader en moeder zoeken samen een oplossing, zij willen in geen geval geconfronteerd worden met een gerechtelijke beslissing. En ze kiezen er ook niet voor om het kind achter de rug van de andere ouder in te schrijven in een school van ‘hun’ keuze.
Vader en moeder bijten doorheen de zure appel. Vader wil niet nog eens zes jaar de verplaatsing maken naar een nieuwe school op 30 km van zijn woonplaats. Moeder begrijpt dit maar wil ook graag een school dicht bij haar in de buurt. Eén en ander is moeilijk met elkaar te verzoenen, en beiden realiseren zich dat de schoolkeuze een grote impact zal hebben op de verblijfsregeling.
Verscheidene opties worden afgetast maar “de ideale oplossing” bestaat niet. Het gaat noodgedwongen de richting uit van een verblijfsregeling die er totaal anders zal uitzien en die ook een impact zal hebben op de fiscaliteit van de onderhoudsgeldregeling omdat in de huidige verblijfsregeling fiscaal co-ouderschap mogelijk is. Deze fiscale regeling vereist echter een gelijkmatige verdeelde huisvesting en dat zit er niet meer in. Immers, beide ouders evolueren naar een regeling dat het kind tijdens de schoolweekdagen altijd bij dezelfde ouder zal verblijven.
Tijdens de weekends zou het kind dan bij de andere ouder zijn en in de vakantieperiodes zou het kind meer tijd bij de andere ouder doorbrengen. Dit zou een tijdelijke regeling zijn omdat de moeder de mogelijkheden onderzoekt om dichter bij haar ex te komen wonen zodat dan erna opnieuw de verblijfs-co-ouderschap-regeling kan worden heropgenomen.

Het kind wil niet papa verdrieten maar wil ook mama sparen: een moeilijke evenwichtsoefening voor een kind van 11

Maar wat vindt het kind ervan? Ik tast met het kind af wat er bij haar omgaat, wat het haar doet: beurtelings bij vader en moeder, een andere school weg van haar boezemvriendin.
Ze wikt en ze weegt haar woorden; ze somt de voor- en nadelen op van een school in de buurt bij mama of een school in de buurt van papa. Ze wil niet papa verdrieten maar wil ook mama sparen. Ze houdt van beiden evenveel, en ze weet dat mama en papa haar ook graag zien. Het is bewonderenswaardig, ze maakt een afweging, een evaluatie, ze kijkt vooruit.
Mooi, maar haar voorkeur uiten staat gelijk met mama of papa teleurstellen en dat wil ze niet. De zo herkenbare loyaliteit van een kind ten opzichte van vader en moeder.
“Ik wil niet kiezen tegen mama of voor papa; maar ook niet tegen papa of voor mama”. Veelzeggend en betekenisvol.

Ouders gingen in bemiddeling samen voor 'hun' oplossing

Vader en moeder kwamen er samen uit.

  • Het kind zal tijdens de week bij vader verblijven.
  • Een school in de buurt van de woonplaats van de vader wordt gekozen.
  • Tijdens de weekends een beurtrol: om de week bij mama en papa.
  • Tijdens de schoolvakanties meer tijd bij de moeder.
  • De moeder beslist om te verhuizen, dichter bij de school van het kind en de woonplaats van de vader.
  • Na de verhuis van de moeder herneemt de verblijfsco-ouderschapsregeling.
  • Verder opteren vader en moeder voor het inbouwen van een wederzijdse flexibiliteit.

Geen makkelijke beslissingen maar een voorbeeld van hoe het mogelijk is dat vader en moeder samen zoeken naar de best mogelijke oplossing, rekening houdend met elkaars wensen en vooral het belang van het kind.

Ik hou een goed gevoel over aan deze bemiddeling. Het siert de ouders dat ze niet vast wilden houden aan wat ze meenden verworven te hebben. Neen, ze keken naar elkaars belangen en hielden rekening met het belang van 'hun' kind.
Samen zullen de ouders de boodschap aan het kind brengen. Afgerond.

Bemiddelaar: niet zomaar een job, eerder een vak en nog meer een roeping.
Vaak horen Cindy en ikzelf  vrienden en familie zeggen: “Waarom doen jullie dat toch. Zo ganser dagen met de moeilijkheden van anderen bezig zijn”. Wel we zijn op een positieve manier bezig om samen met partijen ‘hun’ overeenkomst te maken. Niet altijd makkelijk, eerder zelfs moeilijk; maar altijd bezig om samen tot een vergelijk te komen waar partners zich goed bij voelen.

Het is deugddoend om 'bruggenbouwer' te zijn, en in de schoot van NEO ("Nieuw" in Grieks) samen een nieuwe toekomst uit te stippelen voor de gescheiden ouders en hun kinderen... die niet voor een scheiding hebben gekozen.

EPILOOG

Lees de getuigenis dd. 30-08-2016: resultaat van en ervaring na de bemiddeling.

Kijken naar de belangen van een kind en zichzelf hierbij niet verliezen.

Geen strijd, maar samen tot een vergelijk komen.

Voor het maken van een doordachte en onderbouwde ouderschapsovereenkomst, voor het herzien van bestaande verblijfsregelingen en kostenregelingen: maak een afspraak, neem contact: via telefoon 03 535 30 01 of via mail info@neobemiddeling.be

 

Ouderschapsbemiddeling
Tags: 
Schoolkeuze, School, Kinderen, Scheiden?, Verblijfsregeling, Wijzigen verblijfsregeling, Co-ouderschap
Categorie: 
Bel of mail voor een afspraak om u te begeleiden om tot een oplossing te komen

Getuigenissen