Uit de scheidingsbemiddelingsgesprekken blijkt dat moeder en vader "het beste” voor hun kinderen willen. Maar wat is “het beste”? Kinderen worden immers geconfronteerd met een verblijfsregeling waarvoor ze zelf niet hebben gekozen.

Ik nodig de ouders uit om het ‘belang van het kind’ mee te nemen in hun besluitvorming. Maar wat is dat belang? Het is verwant met de vorige term ‘het beste voor het kind”.

Ouders die kijken door de bril van hun kind ZIEN meer

Ouders die kijken door de bril van hun kind ZIEN meer en houden dan ook maximaal rekening met het kind. Maar deze positieve instelling betekent niet dat het altijd makkelijk is om een verblijfsregeling op papier te zetten. Gestreefd wordt naar flexibel zijn en dat is anders dan ‘geven en nemen’, maar eerder ‘geven en ontvangen’. Maar de afspraak om flexibel te zijn volstaat niet, er dient een regeling afgesproken dat dient als een soort terugval-scenario als vader en moeder het niet meer eens zijn; en dat dan zowel voor de school-als de vakantieperiode.

Onlangs had ik een gesprek met een jongere en die zei enkele rake dingen:

  • Ja er is een verblijfsregeling maar dat komt neer op een op-en-neer-gaan. Hoe praktisch het ook geregeld is, het blijft heel vervelend; zeker als ik iets ben vergeten mee te nemen.
  • Het is net of ik ga op bezoek bij vader, die ik één weekend op de twee weken zie. Ik wil dat bezoek niet, ik wil gewoon bij vader én moeder zijn. ‘Op bezoek gaan’, dat doe je bij familie en vrienden, maar niet bij je eigen ouders.
  • Ik pendel tussen vader en moeder, die jammer genoeg niet overeen komen. Ze zijn lucht voor elkaar, en ze staan er niet bij stil hoeveel pijn mij dat doet.
  • Het is niet evident om tussen twee huizen te pendelen, het is inspannend en het is ook spannend.
  • Het was niet mijn keus, vader en moeder wilden scheiden. En ik en mijn zus konden niet anders dan ‘hun’ scheiding ondergaan.

Een andere term maar zelfde situatie

Sommige ouders verpakken de term verblijfsregeling in andere termen met de poging om te verzachten. In Nederland heeft men alternatieve termen bedacht die zorgen voor een ander woord maar niet voor een andere situatie; maar ze zijn wel doordacht. Men heeft het dan over ver-thuizen, ver-ouderen, ver-kameren… Hoe je het wisselend verblijf ook noemt, het blijft een heel gedoe, zei die jongere. “Mijn ouders hebben geen nood aan andere termen maar wel zou er een grotere verbondenheid moeten zijn tussen mijn vader en moeder.”

Onlangs schreef ik een artikel met de titel: “Niet co-ouderschap afschaffen maar wel ruziënde ouders afschaffen”. Het is veelbetekend, inderdaad kinderen hebben recht op ouders die geen ruzie maken (in het bijzijn van kinderen). Maar ouders die geen ruzie maken maar wel elkaar negeren is al even erg als ruziënde ouders.

Graag breng ik terug de open brief in herinnering die kinderen schreven aan hun ouders. Ik publiceerde de brief op deze blog op 23-01-2013. Een “kanjer” van een brief die “alles” zegt wat kinderen van vader en moeder willen en die inmiddels vele honderden malen werd gelezen door website-bezoekers.

Ouderschapsbemiddeling
Tags: 
Kinderen, Ouderschap, Verblijfsregeling
Categorie: 
Bel of mail voor een afspraak om te zien wat wij voor u kunnen betekenen

Getuigenissen