Scheiden is al lang geen taboe meer – ‘Marriages come and go, but divorce is forever,’ luidt een Angelsaksische wijsheid – maar dat betekent nog niet dat we intussen met z'n allen bevlogen experten zijn. Nog veel te vaak is de kroost van een uit de echt scheidend koppel het kind van de rekening.

Eén manier om het trauma voor de kinderen zo beperkt mogelijk te houden, is door een beroep te doen op een bemiddelaar in familiale zaken in plaats van langs de rechtbank te passeren. Maar hoe gaat zo'n bemiddelaar precies te werk? Humo zoekt het uit en vraagt een gescheiden moeder naar haar ervaring.

Na jarenlang te hebben gewerkt als advocate in familierecht, besliste Maaike Goyens de advocatuur achter zich te laten en als erkend bemiddelaar aan de slag te gaan. (Die erkenning is nodig om de overeenkomst die een ex-koppel met bloed, zweet en tranen bij elkaar bemiddelt, achteraf te laten homologeren door een rechtbank en zo rechtsgeldig te maken.)

In die hoedanigheid schreef Goyens samen met Jos Willems en Brigit Appeldoorn het boek ‘Living Together Apart: scheiden als partners, samenleven als ouders’, dat deze week verschijnt bij Uitgeverij Lannoo. Tegelijk mag ze zich ook ervaringsdeskundige noemen als het op scheiden aankomt.

Maaike Goyens «Ik was net begonnen met de opleiding tot bemiddelaar, toen mijn relatie op de klippen liep. Mijn ex-partner en ik hebben ook bemiddeling geprobeerd, maar na amper één sessie hielden we het voor bekeken. Dat had er vooral mee te maken dat mijn ex het gevoel had dat ik door mijn opleiding een stapje voor had. Daardoor was bij hem het vertrouwen in het hele proces volledig zoek. Intussen zijn we er wel uit geraakt en nu kan ik met een gerust hart zeggen dat we weer genoeg vrienden zijn om samen de opvoeding van onze kinderen op te nemen.»

Gevolgen voor kinderen beperken

HUMO Living together apart, zoals ook de titel van jullie boek luidt, wordt ook wel ‘de derde weg’ genoemd – de eerste en de tweede weg staan voor samenblijven en scheiden. Betekent de derde weg dan dat je uit elkaar gaat, maar vrienden blijft met je ex?

Goyens «Je hoeft niet per se vrienden te zijn. De derde weg is een breed begrip: het gaat over elke inspanning die ouders willen leveren om de gevolgen van de scheiding voor de kinderen zo beperkt mogelijk te houden. Sommige ex-koppels gaan heel ver en doen aan birdnesting: de kinderen blijven in het ouderlijke huis wonen en de ouders verblijven er om beurten.

»Meestal is dat een tijdelijke oplossing. Anderen kiezen voor twee aparte huizen, maar blijven bij elkaar in de buurt wonen, soms zelfs naast elkaar. In ‘Living Together Apart’ staan getuigenissen van ouders voor wie dat werkt. Persoonlijk besef ik maar al te goed dat dat slechts voor een kleine minderheid is weggelegd. De derde weg staat in mijn ogen dan ook vooral gelijk aan: te allen tijde het belang van de kinderen vooropstellen en blijven communiceren als ouders.

»Pas op: de gezinnen voor wie de derde weg werkt, moesten net zo goed door een moeilijke periode, met woedebuien en paniekaanvallen. Alleen zijn ze er uiteindelijk wel in geslaagd – met of zonder bemiddelaar – om die moeilijke partnerrelatie los te koppelen van de kinderen en hun ouderschap. Een vrouw die ik voor het boek interviewde, werd nu, jaren later, nog altijd emotioneel als ze het had over de breuk met haar man. ‘Maar,’ zo zei ze, ‘het is niet omdat hij me zoveel pijn heeft gedaan als partner, dat hij daarom een minder goeie papa is.’»

Ook Monique Van Eyken van het bemiddelingsbureau Apart pleit ervoor om de partner- en ouderrelatie na een scheiding uit elkaar te halen. In mijn praktijk zie ik ouders die zeer flexibel omspringen met de verblijfsregeling voor de kinderen. Zo ken ik een moeder die, omdat ze zelf in het onderwijs staat, elke dag de kinderen van school gaat halen en ze daarna helpt bij hun huiswerk. Dat doet ze ook als het die week eigenlijk aan papa is, bij wie de kinderen de helft van de tijd verblijven. Waarom zou zoiets niet voor iedereen kunnen?

»Ik ken ook een jongen die informatica studeert. Zijn papa is informaticus, dus als hij vragen heeft voor school, dan pakt hij gewoon z'n fiets en gaat hij bij hem langs. Zijn mama vindt dat oké. Zo'n verblijfsregeling op maat kan ik iedereen aanraden. Pas als ouders krampachtig vasthouden aan hun zogezegde rechten en hun Grote Gelijk, krijg je problemen.»

Auteur Humo: hvt

Echtscheiding
Tags: 
Vechtscheiding, Boeken, Ouderschap, Co-ouderschap, Communicatie, Kinderen
Categorie: 
Bel of mail voor een afspraak om u te begeleiden om tot een oplossing te komen

Getuigenissen