Echtscheiding: van “het kind alleen bij mij” naar “onze regeling”

Een vader en een moeder komen bij NEO Bemiddeling op gesprek; althans dat wou de moeder.

De vader wou zijn ‘eisen’ ondersteund zien door de bemiddelaar die hij eerder zag als ‘zijn’ advocaat die ‘zijn’ standpunten zou bijtreden.
Moeilijk gesprek dus; immers in een bemiddeling zijn er geen eisen, wel meningen en visies die op tafel komen om dan ‘samen’ naar de best mogelijke oplossing te zoeken met het gemeenschappelijk belang voor ogen. Zo had de vader nog niet naar bemiddeling gekeken.

Maar de moeder had ook een sterk uitgesproken mening: “Hij (de vader) heeft nooit naar het kind omgezien en nu wil hij een verblijfsregeling die geen enkele garantie biedt op een goede zorg voor ‘mijn’ kind.”
Wat zat er bij de moeder achter die uitspraak?
Bezorgdheid: is mijn kind wel veilig, krijgt het wel de zorg die het nodig heeft, zal hij zijn handen wel thuis kunnen houden. Een reflex dus om het kind in bescherming te nemen.
Of zou het kunnen dat de moeder haar eigen ego wou beschermen? De moeder was immers jarenlang gekrenkt geworden, bedreigd ook, en liefst van al zou zij zelf niets meer met de vader van ‘haar’ kind te maken willen hebben. Niet niets dus: een ouder die ten allen prijze wil voorkomen dat de andere ouder het kind nog ziet, laat staan iets te maken heeft met de opvoeding en begeleiding ervan.
Maar de moeder twijfelde ook: kan zij het waar maken dat haar dochter van 3,5 j nooit haar vader leert kennen? Heeft elk kind geen recht op een moeder én een vader? Wil zij de vader van het kind weg houden om wat haar als partner is aangedaan of gaat het echt om de zorg en de bescherming van het kind?

Het kind ziet nu een man, geen vader

Voor de moeder was het in aanvang onvoorstelbaar: 3,5 j heeft ze voor het kind gezorgd, alleen, en nu ze gaan scheiden wil hij (de vader) plots zijn vaderrol volledig opnemen, en dan nog in een regeling verblijfsco-ouderschap. Het kind ziet nu een man, maar geen vader. Een persoon die maar en af toe in haar gezichtsveld komt, die niet zorgt voor haar, die niet met haar speelt, die geen aandacht voor haar heeft, die geen verhaaltjes leest, die haar niet in bedje legt,… een vreemde dus.

De vader “eiste” aanvankelijk het vaderschap op, hij wil het kind evenveel bij zich want zo redeneerde hij: dan kan ik goedmaken wat ik te weinig heb gedaan, wordt het voor mijn ex leefbaarder en heeft een kind ook een vader. Vanzelfsprekend dus een verblijfsco-ouderschapsregeling, “mijn recht” zo zei hij.

Verblijfsregeling: kwamen ze tot een gemeenschappelijke oplossing?

Hoe kom je als NEO Bemiddelaar met zo’n standpunten uiteindelijk tot een gemeenschappelijke oplossing?
Als bemiddelaar is het werken, maar ook de partners laten werken, naar elkaar doen luisteren, hen vragen doen stellen aan elkaar ipv op elkaar te reageren.
Zoeken naar het belang van het kind en samen kijken naar wat een kind nodig heeft en welke ouders het nodig heeft.
Veel meer dus dan een verblijfsregeling in elkaar boksen en een bedrag aan onderhoudsbijdrage berekenen.

- Welke rol neemt de moeder op, wat is mogelijk voor de vader?

- Is er een groei-verblijfsregeling mogelijk in een overgangsfase en hoe ziet dat er dan uit?

- Wat is nodig opdat de moeder gelooft wat de vader zegt te zullen doen?

- Begrijpt de vader de gevoelens en de bezorgdheden van de moeder?

- Wie wil de vader echt zijn voor het kind en welke hulp heeft hij nodig van de moeder om te groeien in zijn vaderrol?

- Wil de moeder de vader helpen in het belang van het kind? En wat is dat dan ‘helpen’?

- Hoe zal het kind worden begeleid tijdens de wisselmomenten, is er nog contact mogelijk van A met het kind als het kind bij B verblijft?

En, nog zoveel meer vragen en onderwerpen die aan bod komen.

En uiteindelijk is er dan een resultaat; niet het meest ideale voor de moeder en ook niet wat de vader initieel voor ogen had; maar wel een verblijfsregeling-op-de-groei waar beiden achter staan.
Een gestage overgang van 100% moeder naar minder bij de moeder en gaandeweg meer bij de vader. Met evaluatiemomenten op vaste tijdstippen. Een regeling dat ‘science fiction’ is in een juridisch touwgetrek maar dat via bemiddeling kans op slagen had. Zonder garantie vooraf en met een bemiddelaar die “het midden houdt” en voor beide ouders even hard werkt.

Het is afwachten hoe het verder zal lopen en verlopen. Maar een aanvang is gemaakt en beiden geloven er in.
Niet alle eer en glorie voor de bemiddelaar maar bewondering voor vader en moeder die samen een weg aflegden naar elkaar met het ‘belang’ van het kind voor ogen.
Soms zie je op huizen een opschrift ‘nooit gedacht’, wel sommige bemiddelingen krijgen het predicaat ‘nooit gedacht’…

Scheiden doe je samen

Samen voor de kinderen zorgen met een regeling waarmee beide ouders het eens zijn

Blijf niet met vragen zitten, maar maak dus nu een afspraak.

Keuze uit 3 mogelijkheden, nu enkel nog de stap zetten: 

•          via telefoon 03 535 30 01 of
•          via mail info@neobemiddeling.be of
•          via het contactformulier

Bronvermelding foto: JPstock / Shutterstock.com