Door welke bemiddelaar wil een scheidend koppel gegidst en begeleid worden? Door een goede bemiddelaar, maar hoe weet ik dat het een ‘goede’ bemiddelaar is. Waar moet ik op letten? Welke criteria zijn voor jou belangrijk? Kun je vrijblijvend kennis maken om te zien welk (bemiddelaars-)vlees je in de kuip hebt? Kennis, vaardigheden en ervaring zijn vaak doorslaggevend. Maar ook referenties van anderen zijn vaak bepalend. In navolgend artikel een reeks van elementen die medebepalend zijn voor het maken van een goede keuze. Een hulp om goed te kiezen, wees selectief en kieskeurig. Laat je begeleiden door een vertrouwvol persoon. Hopelijk maak je maar éénmaal in je leven een scheiding mee; ga dus niet over één nacht ijs!
Uit een getuigenis licht ik een uittreksel. Het geeft een beeld van wat bemiddeling voor deze vrouw heeft betekend, hoe ze zich erdoorheen sloeg en hoe ze gaandeweg de bemiddeling is ‘gegroeid’. Nu is ze op weg naar een nieuw leven, moeizaam afstand nemen van wat is geweest. Maar ook hoopvol en met frisse ogen kijkend naar een nieuwe toekomst. Een scheidingsbemiddeling kan ook helend zijn, samen kijken naar wat is geweest, hoe het zover is kunnen komen, elk zijn/haar aandeel zien, vertellen hoe de scheidingsmelding werd ervaren, en merken dat er samen wordt gewerkt aan een nieuwe toekomst. Een nieuw begin, een nieuwe start.
Er dient veel geregeld en afgesproken bij een scheiding. Verzekeringen zijn maar één onderdeel ervan. Het is belangrijk de nodige aandacht eraan te besteden omdat het veronachtzamen ervan ernstige financiële gevolgen kan hebben. Denk niet dat de risico’s zijn afgedekt, maar vergewis u ervan dat alles is zoals je wil dat het is. De bemiddelaar gidst jullie doorheen de verschillende soorten verzekeringen, zodat de partners weten wat er dient gewijzigd, welke nieuwe polissen noodzakelijk zijn, welke dienen gesplitst, in welke polissen begunstigden dienen aangepast.
Wat met het pensioen bij scheiding? Het is wat het is of het wordt wat we willen en we als eerlijk beschouwen? Al sinds meer dan een halfjaar staat de herziening van het huwelijksvermogensrecht in de (politieke) belangstelling. De jongste weken gaat veel aandacht naar het pensioen bij scheiding. Aanvullend aan wat er op deze blog al eerder werd gepubliceerd en wat er in de pers is verschenen, breng ik graag een radioprogramma in herinnering dat in 20 minuten een goede synthese biedt van de verschillende politieke standpunten en de vele reacties van de luisteraars.
Een vorig artikel over ‘onverliefd’ worden heeft bij veel mensen ‘iets’ opgeroepen. Tal van reacties ontving ik. Reden dat ik er even wil op doorgaan omdat zo dikwijls het (werk-)woord “loslaten” is gevallen. Geen woord als een ander, maar een echt werkwoord dus: effectief los laten wat voorheen een certitude was, los laten van dromen en een gevoel van falen ervaren. Maar hoe doe je dat: loslaten? Een korte onvolledige bezinning hierover, omdat het geen hocus-pocus is maar een proces, een weg die je te gaan hebt maar die op termijn leven-gevend is. Nieuwe perspectieven zien en het uit elkaar gaan niet als het einde van het leven zien. Maar wel dagelijks ervaren hoe ‘rot’ het is om er alleen voor te staan, niet kunnen terugvallen, opgezadeld met tal van zaken waar je voorheen ‘samen’ voor stond. Loslaten dus…
Het wetsvoorstel inzake de hervorming van het huwelijksvermogensrecht heeft politici nog niet dichter bij elkaar gebracht. Integendeel, er zijn grote verschillen in visie. Bondig: dient de groepsverzekering al of niet beschouwd als een spaarverrichting of een inkomen voor de toekomst? Is er met andere woorden een verdeling van de opgebouwde reserve of niet? Maar ook komt de alimentatieregeling (onderhoudsuitkering voor de partner) in een ander licht te staan: worden de tijdens het huwelijk opgebouwde pensioenrechten samen geteld en verdeeld? Het gaat dus over ja of neen een pensioensplit. Veel onduidelijkheid, veel vragen, praktische uitvoeringsbeslommeringen, maar thans ook grote ongerustheid bij scheidende koppels. Een huidige stand van zaken, met voorlopig nog geen uitzicht op een definitieve regeling.
In een korte video een sfeerbeeld van een feestmaaltijd voor alleenstaande ouders die vaak arm zijn geworden door een scheiding. Warmmenselijk die feestmaaltijd, maar het is één feestmaaltijd op 352 dagen. Scheidingen hebben jammer genoeg soms tot gevolg dat één of beide partners in de armoede verzeilen. Reden temeer om als scheidend koppel op een eerlijke manier te kijken naar de gemeenschappelijke belangen. Samen met een bemiddelaar werken aan een redelijke aanvaardbare overeenkomst die de toekomst van de kinderen alle kansen geeft, en die zowel vader en moeder ook nog alle mogelijkheden biedt om zelf financieel overeind te blijven.
Onlangs hoorde ik een vrouw tijdens een bemiddeling een voor mij nieuw woord gebruiken: “onverliefd”. Hiermee gaf ze aan waar ze voor stond: opgeven wat haar dierbaar is, onder ogen zien dat liefde mooi is maar smeekt naar beantwoord worden. “Onverliefd” worden heeft ook te maken met loslaten, met dromen opbergen, met verwachtingen afbouwen, met rouwen ook. “Onverliefd” worden is proberen los te laten wat je dierbaar is, het is een boek voor altijd sluiten en verzaken aan wat is geweest. Moeilijk, heel moeilijk. Het is rouwen om wat was en nu niet meer is en ook nooit meer wordt wat het is geweest. Het is wat het is, omdat het zo geworden is...
Cijfers zeggen niet alles maar in dit geval toch veel. In 2012 stopten 34.068 koppels hun wettelijke samenwoning, en in 2011 eindigden 27.522 huwelijken in een echtscheiding. Als we uitgaan van gemiddeld twee kinderen per scheidend gezin, dan hebben de jongste vijf jaar 308.956 kinderen hun gezinssamenstelling zien veranderen. Cijfers om stil van te worden. Doen we dan ook.
Vertrouwenspersoon met veel kennis en ervaring