Het is deugddoend als bemiddelaar de getuigenissen te lezen die me worden bezorgd. Een selectie ervan post ik op mijn website. In die getuigenissen lees ik wat bemiddeling voor het koppel en voor elke partner heeft betekend. Maar verrassend is het om soms reacties te ontvangen van iemand die ik niet persoonlijk heb ontmoet; met kaartjes, brieven, mails, sms, chatberichten en via Facebook.

Zo ook nu weer. Een reactie die ik jullie niet wil onthouden omdat het allicht zo herkenbaar is voor verscheidene gescheiden partners. Hopelijk voor een minderheid, maar een zeldzame reactie is dit zeker niet. Een reactie die veel zegt hoe moeizaam verteerbaar een scheiding is/kan zijn. Deugddoend voor mij te lezen wat sommige van mijn blogartikels bewerkstelligen om mensen positiever te doen kijken en ook positiever in het leven te laten staan.
Het feit dat mensen de moeite doen om in hun pen te kruipen en me dit te schrijven, is veelzeggend. Ik deel dan ook graag de reactie van deze vrouw, gescheiden, kijkend naar haar ex en zijn nieuwe vriendin, en naar haar – hun – kinderen…  Lees maar.

Een wending in mijn leven: jouw artikels

“Hoi, ik wil effe kwijt dat ik heel veel heb aan uw berichten, info enz... Ik heb de voorbije 8 j zo veel ellende meegemaakt met mijn ex en zijn nieuwe vlam. Ik ben er zelfs twee weken op de PAAZ afdeling door beland. Mijn huidige partner en ik hebben zelfs cursussen communicatie en assertiviteit gevolgd, allemaal in de hoop om toch iets met hen te kunnen bespreken, in het belang van de kinderen.

Tot ik op het punt kwam, dat het mij allemaal niet meer kon schelen. Binnenin kon de toekomst van de kids mij niet meer schelen. Ik had moeite om mijn kinderen nog graag te zien, want samen met hen was onvermijdelijk hun vader verbonden.

Het enige wat voor mij telde was, dat ik hem uit mijn leven moest hebben. Of hij of ik. Ik heb op het punt gestaan er een eind aan te maken. Ik heb gefantaseerd om hem iets aan te doen. Kortom, dit stevende rechtstreeks af op een familiedrama. Hij en zij maakten mijn leven tot een hel!
Tot ik enkele artikelen las op uw website en Facebook. Ik richt mij nu elke dag op het positieve. Ik bezie hem als de vader van mijn kinderen, haar als een plus moeder, en alle gezeik/beschuldigingen/pesterijen/... laat ik passeren. Ik probeer het. Elke dag opnieuw.

Het leven als een dwangbuis

Ik ben nog steeds niet gelukkig. Het blijft nog steeds een gevecht, dat ik waarschijnlijk heel mijn leven zal moeten voeren en dit maakt mij moe en ongelukkig. Hun aanwezigheid voelt aan als een dwangbuis waardoor ik niet meer kan ademen noch bewegen. Maar het beheerst mijn leven niet meer. Hij probeert nog steeds mijn dagen met de kinderen te vergallen. Maar de gsm blijft nu gewoon uit in de weekends. Ik lees zijn mails, sms'jes en chatberichten niet meer. Ik probeer tussen alle haat en beschuldigingen de essentie van zijn woorden te lezen en het mij niet aan te trekken.
Dus bedankt, jouw blogartikels helpen mij er vaak door.”

 

Echtscheiding
Tags: 
Ruzie, Scheiden?, Bedreiging relatie, Communicatie, Do's and Don'ts, Emoties, Kinderen, Reflecties
Categorie: 
Bel of mail voor een afspraak om te zien wat wij voor u kunnen betekenen

Getuigenissen