Algemeen

Hoeveel is een huis waard? Welke prijs erop plakken? Wie kan de waarde van een huis bepalen? En over welke waarde hebben we het dan: vraagprijs, effectieve waarde, minimum prijs, een ‘eerlijke’ prijs? Vragen die om een duidelijk antwoord vragen.

Koppels die uit elkaar gaan worden meestal geconfronteerd met de vraag wat er met hun woning én hypotheek kan/moet gebeuren. Er zijn drie mogelijkheden: ofwel verkopen, ofwel toebedelen/overnemen ofwel in onverdeeldheid houden. In de bemiddelingsgesprekken worden deze mogelijkheden met elkaar afgewogen; immers het is niet vanzelfsprekend die keuze te maken, niet enkel om financiële redenen maar ook omwille van de emotionele aspecten die een rol spelen.

Als koppels beslissen om uit elkaar te gaan dan is dat emotioneel gekleurd. Bovendien bevindt het koppel zich bij een bemiddelaar die ze niet kennen en kan er in het begin enige onwennigheid zijn. Niet zelden zijn er zichtbare of onzichtbare emoties die het bemiddelingsproces (kunnen) bemoeilijken.

Natuurlijk komt het voor dat een partner snel beslist tot een scheiding maar net zoveel komt het voor dat aan de beslissing een hele tijd vooraf gaat. Een tijd van wikken en wegen, van willen en (nog) niet durven/kunnen, bang voor de gevolgen die vaak onbekend en onoverzichtelijk zijn.

Wat betekent deze titelzin voor een partner die wenst te scheiden, en wat betekent het voor een partner die niet wenst te scheiden?
Wat zoekt een mens als hij/zij ‘verandering’ wil?
Is het genoeg geweest?
Is men uitgekeken op …?
Is het niet meer leefbaar?
Is de relatie uiteindelijk niet (meer) wat men ervan verwacht(te)?
Is men op zoek naar ‘nieuw en ander’ geluk?
En hoe ‘anders’ zou dat dan zijn én… blijven?

Het is vaak duidelijk bij koppels dat één van beide partners de scheiding quasi ‘oplegt’ aan de andere partner. Vaak staat een partner al met één been in een andere relatie, en is deze al bezig met zijn/haar nieuw leven.
De andere partner wil nog aan de relatie werken, en de echtelijke breuk nog uitstellen omdat ‘niet alles werd geprobeerd om in relatie te blijven’. Het gesprek dat dan plaats heeft ruimt dan ofwel de weg naar een scheiding (één zijn/haar besluit staat vast) ofwel gaan de partners in gesprek en worden de redenen van ja dan neen in relatie blijven, doorgepraat. 

Deze brief is een ‘wake-upcall’ voor alle gescheiden ouders. Weliswaar van Nederlandse kinderen maar het kon evenzogoed een brief zijn van Belgische kinderen. Het is zo universeel hoe kinderen een scheiding aanvoelen.

Het gebeurt regelmatig dat een koppel bij me komt waarvan één partner zegt niet te willen scheiden: "het is zijn/haar keuze, niet de mijne". Hoe ziet de ‘scheidings’-bemiddeling er dan uit?

In een organisatie van a-n-s ( http://www.a-n-s.be ) kan u op 8 januari komen luisteren naar een inspiratie-avond over relatiebemiddeling. Ik vertel dan over wat dit inhoudt en hoe koppels werken aan relatie-herstel. Ook wordt ingegaan op ‘hoe alleen verder’ als de relatiebemiddeling niet het verhoopte resultaat oplevert.

Als partners beslissen om uit elkaar te gaan, heeft elk zijn eigen wensenlijst, van wat hoe geregeld en afgesproken zou moeten worden. Maar hoe een scheiding het best wordt geregeld hangt van veel factoren af. Het is dan ook belangrijk dat de gemeenschappelijke, zeg maar, gezamenlijke belangen, zichtbaar worden. De bemiddelaar helpt hierbij.